🇬🇧

We know that foreign languages are different. But most are 'differently different’ than our school knowledge would lead us to expect. Moreover, the speakers of all these highly diverse tongues have very differentoutlooks on linguistic questions. There’s no deciding who’s wrong or right; Us and Them are equally exotic.

🇵🇱

Wiemy, że języki obce różnią się od naszego języka ojczystego. Różnią się one jednak na różne sposoby — często zupełnie inne, niż spodziewalibyśmy się po tym, czego uczyli nas w szkole. Ponadto użytkownicy wszystkich tych rozmaitych języków potrafią mieć bardzo zróżnicowane poglądy na tematy językowe. Dociekanie, kto ma rację, jest tu jednak bezzasadne — jesteśmy dla siebie wzajemnie egzotyczni. To wszystko kwestia perspektywy.

Powstawanie, użytkowanie i ewentualna rozbiórka budynków to źródło 40% światowych emisji gazów cieplarnianych. Ruch budowlany zużywa 36% światowych zasobów energii. Sama produkcja cementu jest źródłem 11% światowych emisji. Jednocześnie już w 2030 roku 60% ludzkiej populacji będzie żyło w miastach.

Te dane czynią temat architektury jednym z kluczowych dla kwestii klimatycznej. Poziom wyparcia tego faktu jest zatrważający. Jesteśmy u progu wielkiej przemiany podstawowych paradygmatów architektury – przemiany, która zakończy błyskotliwe kariery, wymusi nieoczekiwane sojusze i spowoduje niezliczone konflikty oraz głębokie frustracje.

Ślad ekologiczny architektury zmienia dziś fundamentalnie podstawowe pytanie projektowe: zamiast zastanawiać się JAK projektować, architektki i architekci powinni sobie zadawać pytanie CZY w ogóle to robić. Rzecz jasna wielu przedstawicieli tego zawodu na tak postawione pytanie reaguje furią. Podważa ono całkowicie fundamenty ich profesji. Nie ulega jednak wątpliwości, że presja społeczna na architektów i inwestorów będzie rosła, a pytań o zasadność konkretnych inwestycji będzie przybywać.

O czym jest ta książka?

O problemach związanych z konceptem nowoczesności i uwarunkowaniach modernizmu – w teorii i praktyce projektowej.

O tym, co ludziom robi architektura jako narzędzie kapitału i co można z tym zrobić – systemowo i oddolnie.

O tym, że kapitalizm niszczy planetę, ale nie wszystko jeszcze stracone (albo chcemy tak myśleć).

O tym, że architektura jest materią różnego rodzaju, że splata się z naszymi zmysłami, naszą teraźniejszością, przeszłością i przyszłością.

O próbach radzenia sobie z rzeczywistością, także poprzez jej rozumienie.

O wyjściu z destrukcji i o regeneracji.

O tym, jak próbować ocalić architekturę i dlaczego ona jest ważna.

Instytut Francuski w Polsce wspólnie z Goyki 3 Art Inkubatorem proponuje wieczór refleksji, debat i wymiany zdań skupionych na epoce antropocenu.

Noc Idei, od pierwszej francuskiej edycji z 2016 roku, jest jednym z kluczowych wydarzeń poświęconych debacie o najważniejszych wyzwaniach naszych czasów. Spotkanie ma wymiar międzynarodowy - odbywa się co roku w 182 miastach w 115 krajach. Od 8 lat Noc Idei jest także wydarzeniem oczekiwanym przez publiczność w Polsce.

Tegoroczny temat Nocy Idei nawiązujący do motta olimpijskiego na rok przed Igrzyskami Olimpijskimi w Paryżu, „Więcej?”, zaprasza do zakwestionowania logiki akumulacji i konsumpcji jako sił napędowych współczesnego świata, zwłaszcza w obliczu postępujących zmian klimatu. Zachęca do podjęcia refleksji nad wpływem przyspieszonego rozwoju i zintensyfikowanego trybu życia na nasze ekosystemy.

W czasie pracy nad swoją najnowszą, poświęconą pejzażowi książką „Mein Gott, jak pięknie” Filip Springer sięgnął po archiwalne mapy i wyruszył w rowerowo-fotograficzną podróż przez poniemieckie zakątki Polski. Zapraszamy na wyjątkowe warsztaty rowerowe, podczas których autor dzieli się doświadczeniami i zachęca do korzystania z tych narzędzi we własnych wędrówkach.

Opis warsztatów:

APARAT | Fotografia wcale nie musi służyć do produkowania kolejnych obrazów. Łatwo o tym zapomnieć, bo dziś przecież fotografujemy kompulsywnie i bez umiaru. Ale medium to, świadomie używane, doskonale sprawdza się też jako narzędzie poznawcze. Fotografowanie (czyli dobieranie sprzętu, dokumentacja tematu, wykonywanie i selekcja zdjęć) jest też świetnym sposobem dowiadywania się o świecie. Wszystkie te okołofotograficzne działania zmuszają nas do aktywności, których nie podjęlibyśmy się nie mając aparatu w rękach. Dzięki temu w nieco inny sposób doświadczamy rzeczywistości, pod innym kątem spoglądamy na świat.

ROWER | „Lubię myśleć o trasie, którą mam przejechać, jak o tekście. Da się je w podobny sposób zakomponować”, pisze Springer w „Mein Gott, jak pięknie”. „Zanim wsiądę na rower, długo przypatruję się zdjęciom satelitarnym. Potem sprawdzam przewyższenia i próbuję sobie wyobrazić rytm podjazdów i zjazdów. W końcu przychodzi czas weryfikacji. Gotowy tekst trzeba przeczytać na głos, żeby wychwycić w nim wszystkie kanty i chropowatości. Z trasą jest podobnie – trzeba ją przejechać, najlepiej kilka razy, by sprawdzić, czy opowiada przestrzeń tak, jak chciałoby się ją poczuć”.

STARA MAPA | W internecie jest ich pełno, wystarczy dobrze poszukać i da się znaleźć nawet takie z początku XIX wieku. Można je wgrać do telefonu i przy pomocy prostych aplikacji używać jak nawigacji, można je też wydrukować i zabrać ze sobą.

Wędrowanie w taki sposób zajmuje trzy razy więcej czasu i wymaga cierpliwości. Rzadko jednak kończy się rozczarowaniem. Stare mapy pozwalają podróżować nie tylko w przestrzeni, ale też czasie.

Warsztaty mają formę rowerowej wycieczki po najbliższej okolicy o dystansie i tempie dostosowanym do możliwości grupy. W ich trakcie Filip Springer prosi uczestników i uczestniczki o wykonanie prostych zadań fotograficznych oraz pokazuje narzędzia i sposoby posługiwania się archiwalnymi mapami (dostępnymi online i offline).

W czasie warsztatów przedstawiona zostaje też „teoria przepływu” (flow) opracowana przez węgiersko-amerykańskiego psychologa Mihály’ego Csíkszentmihály’ego, która pozwala zanurzyć się w wykonywanych czynnościach i czerpać z nich jeszcze większą satysfakcję. Uczestnicy i uczestniczki zostaną zaproszeni do spróbowania flow na kilku fragmentach trasy.