Matka wszystkich pytań
Opis
„O ile zdołałam ustalić, być kobietą oznacza wiecznie coś robić źle. A przynajmniej tak jest w patriarchacie”.
W najnowszej książce amerykańska eseistka analizuje rozmaite formy opresji, jakiej poddawane są kobiety – od pomijania, onieśmielania, dyscyplinowania po przemoc psychiczną i fizyczną. Szczególne miejsce poświęca mechanizmowi uciszania. „Przemoc wobec kobiet to często przemoc wobec naszych historii i głosów – pisze Solnit”. Odebranie głosu oznacza zanegowanie prawa do samookreślenia, do wyrażenia zgody lub niezgody, do życia, do interpretacji i narracji. Mimo to wielu kobietom udaje się wyrazić siebie – żyjąc po swojemu, nie ulegając społecznym normom czy odważnie manifestując sprzeciw wobec patriarchalnych form. „Wielki feministyczny eksperyment, by przebudować świat, przebudowując naszą koncepcję gender i pytając, kto ma prawo przerywać milczenie, odniósł nadspodziewany sukces, lecz daleko mu jeszcze do końca” – pisze Solnit. W książce upomina się o prawo kobiet do samostanowienia, wolności wyboru, pełni praw reprodukcyjnych, a także o stworzenie nowego kanonu literackiego, który nie będzie mizoginiczny. Wyjątkowo mocno wybrzmiewa tekst na temat aborcji: „W obecnej skrajnie antyaborcyjnej atmosferze (…) kobieta w porównaniu z płodem w jej macicy nie ma żadnej wartości, mimo że ponad połowa tych płodów wyrośnie na kobiety, które także kiedyś zostaną uznane za bezwartościowe w porównaniu z kolejnym pokoleniem potencjalnych płodów”.
O autorce
Rebecca Solnit
Amerykańska eseistka, historyczka i działaczka feministyczna. Napisała kilkanaście książek z pogranicza antropologii, filozofii i polityki, m.in. wielokrotnie nagradzaną Eadweard Muybridge and the Technological Wild West oraz Zew włóczęgi. Opowieści wędrowne. Publikuje w wielu pismach, m.in. „Harper’s Magazine” i „Guardian”. W Polsce do tej pory ukazały się jej zbiory esejów: Mężczyźni objaśniają mi świat, Zew włóczęgi. Opowieści wędrowne, Nadzieja w mroku, Matka wszystkich pytań, Wspomnienia z nieistnienia.
Fragment
Spis treści
1. Przerwane milczenie
2. Historie z ostatniej chwili
Recenzje
Rebecca Solnit pisze tak zaczepnie i mocno, że wiele jej zdań natychmiast chce się cytować.
Justyna Sobolewska, „Polityka”
Ostatnia prokobieca zmiana społeczna zaczęła się od przerwania milczenia w sprawie przemocy seksualnej: gdy dostatecznie dużo kobiet napisało #MeToo, ja też tego doświadczyłam, nie dało się już ich ignorować.
Katarzyna Wężyk, „Książki. Magazyn do czytania”